دیدگاه خود را اینجا بیان کنید تا از پیشنهادات و انتقاداتتان استفاده کنیم.
(مدیریت وبسایت مازندران بام ایران)
نقشه استان مازندران برای راهنمایی شهرستان ها
راهنمای مسافرت به مازندران
مناطق توریستی و دیدنی مازندران برای مسافران
نکته : از آن رو که مازندران پایتخت ساحلی ایران است (شهرستان نور) بیشتر مسافرین برای سواحل و دریای مازندران به این منطقه سفر میکنند.سواحل شهرستان محمودآباد،نور،بابلسر و نوشهر با امکانات ویژه و پارک های گوناگون آماده ی پذیرایی از میهمانان هستند.ولی در اینجا مناطق دیدنی و تاریخی دیگری نیز گذاشتم تا اگر به دلیل دیگری به مازندران سفر کردید آشنایی داشته باشید
معرفی کلی استان :
استان مازندران با ۲۴۰۹۱ کیلومتر مربع مساحت از استانهای سرسبز شمال فلات ایران است و در کرانه دریای مازندران قرار دارد. این استان در غرب استان گرگان و مشرق استان گیلان میباشد و از جنوب با استانهای سمنان، تهران و قزوین هم مرز است. دریای مازندران نیز مرز شمالی این استان را کاملا در بر گرفته است.
نقشه تقسیمات استان مازندران؛ عکس از سازمان نقشه برداری کشور
مازندران از استانهای کهن ایران است که مطالعات باستان شناسی در غارهای کمربند و هوتو در بهشهر، زیست انسانی را در این استان در حدود 9500 پیش از میلاد تخمین می زند. مازندران کنونی بخشی از سرزمین گسترده تری است که در متون تاریخ از آن با نام “فراشوراگر” و “پتیسخوارگر” یاد کرده اند. محققان، مازندران و گیلان را به سبب همجواری و نیز به سبب اوضاع طبیعی و جغرافیایی مشابه، عموما با هم نام می برند و همه مناطقی که در جنوب دریای مازندران و میان آذربایجان و خراسان قرار دارند را یک ناحیه می دانند. از این حدود در زمان هخامنشیان در کتیبه بیستون نام “پتشواریش” ضبط شده است. طبری ها و مردم تیره های ساکن این ناحیه همواره به عنوان بهترین تیر اندازان، کمان داران، فلاخن اندازان، شمشیرزنان و زوبین اندازان در جنگ های شاهان هخامنشی با دولت های دیگر معرفی می شوند. “استرابن” جغرافی نویس یونانی؛ این محدوده را به صورت “پرخواترس” نام می برد.
عده ای از مورخان و نویسندگان، ریشه واژه مازندران را از کلمه “ماز” به معنی “دژ” می دانند. در تاریخ آمده که مردم به فرمان “مازیار بن قارن” سردار معروف طبرستان، برای جلوگیری از نفوذ اعراب در نقاط حساس این منطقه به احداث دژ پرداختند و مازندران را به صورت “ماز” + “اندرآن” به معنی “دژ در آن” می شناختند. حجازی کناری می نویسد: بعید نیست که مازندران، محل سکونت آریایی های مهاجر، نام خود را از خدای خود “ایندر” گرفته باشد. در این صورت مازندران از دو جزء “ماز” و “ایندر” تشکیل می شود. “ماز” به صورتهای مز، لها، مهی و مزی به معنی بزرگ، و ایندر (Indar)، نیز نام خدای آنان بود. مجموع این دو جزء “خدای بزرگ” و در تلفظ مازاندران یا مازندران “سرزمین خدایان” یا “سرزمین خدا” را افاده می کند.
برخی نیز نام مازندران را به شکل ماز + اندر + آن میدانند. ماز در زبان مازندرانی به زنبور عسل گفته میشود و کسانی که این ریشه یابی را پذیرفتهاند معنای مازندران را “جایی که زنبور عسل در آن هست” میدانند.
مازندران، استان سرسبز و باصفایی است که جاذبه های پرشمار طبیعی، تاریخی، فرهنگی و اجتماعی را در خود جای داده است. این خطه با ارزش ایران از چشم اندازهای بدیع طبیعی و تاریخی غنی برخوردار می باشد. چشم انداز شمالی کناره های استان مازندران را دریای نیلگون، زیبا و آرام مازندران تشکیل می دهد و چشم انداز جنوبی آن را جنگل های انبوه دامنه های البرز پوشانده است. دره ها و چشم اندازهای پیرامون استان، جلوه های شگفت انگیزی از طبیعت را به نمایش گذاشته اند. پیرامون کناره های دریای مازندران را باغ های مرکبات، شالی زارها، کشت زارهای سرسبز و ویلاهای و مراکز اقامتی پوشانده و جلوه های شگفت انگیز و زیبایی را به وجود آورده اند. آبشارهای مازندران به دلیل شرایط طبیعی، هم در کوهستان وجود دارند و هم در بیشه ها و جنگل ها و در برخی نواحی نیز ترکیبی از مجموعه کوهستانی را با هم دارند. دره های استان در امتداد رودخانه ها کشیده شده و پیرامون آن ها را انبوهی از جنگل های بلند با پوشش گیاهی متنوع فرا گرفته است. انواع جاذبه های تاریخی چون امام زاده ها، مسجد ها، پل ها، آب انبارها، قلعه ها و کاخ های متعدد در کنار سایر جاذبه های استان مازندران این منطقه را به یکی از جذاب ترین و پر گردشگرترین مناطق ایران تبدیل نموده است.
استان مازندران به لحاظ موقعیت طبیعی و جغرافیایی در بخش طبیعت گردی جزء استانهای برتر و قطب گردشگری کشور محسوب می گردد. نزدیک به 12 میلیون گردشگر داخلی و ده ها هزار توریست خارجی هر ساله به منظور گذراندن اوقات فراغت از این استان دیدن می کنند. وجود دریای مازندران (دریای کاسپین) با ساحل زیبا و مناسب، به همراه برخورداری از دامنه ها جنگلی و کوهستانی، وجود قله دماوند با 5670 متر ارتفاع، غارها، آبشارها، رودخانه ها، آبهای متعدد سرد و گرم معدنی، چشمه ها، تالاب ها به ویژه شبه جزیره میانکاله در بهشهر، بیش از 800 آثار تاریخی شناسایی شده نظیر مجموعه تاریخی شهرهای آمل، چالوس و ساری این استان را به مجموعه ای متنوع برای استفاده گردشگران با انگیزه های مختلف بدل نموده است.
شهرستان قائم شهر ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان قائمشهر یکی از شهرستانهای استان مازندران است که در شمال این استان واقع شده است. شهرستان قائم شهر از شمال به جویبار، از شرق به ساری، از جنوب به سوادکوه و از غرب به بابل محدود میشود. قائمشهر به لحاظ عبور ارتباط ریلی و جاده فیروزکوه و نزدیکی به شهرهای بابل و ساری از موقعیت ممتازی در استان برخوردار است.
قائم شهر احتمالا در گذشته محل زندگی اقوام تپوری بوده و در متون تاریخی به نام جمنو، چمنو، جمنان، علی آباد شاهی و قائمشهر خوانده شده است. از جمله دیدنی های این شهرستان علاوه بر مناظر بکر و دیدنی آن می توان به تپه باستانی طالقانی، برج آرامگاهی سید محمد زرین نوا و سه تپه باستانی گردکوه جمنان، تپه امامزاده کتی در قائم شهر، دریاچه گلپل در جنوب شرقی قائم شهر، تکیه کردکلا در 28 کیلومتری شمال شرقی قائم شهر و چنار امام زاده یوسف رضا در محل بیمارستان رازی اشاره نمود.
شهرستان محمود آباد ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان محمودآباد یکی از شهرستان های زیبای مازندران است که از شمال به دریای مازندران، از شرق به بابلسر، از جنوب به آمل و از غرب به نور محدود میشود.
محمودآباد در گذشته پیشبندر آمل (و جزئی از آن) بوده و به عنوان یکی از کانونهای حمل و نقل کالاهای تجاری ایران و روسیه ایفای نقش میکرد که با توسعه بنادر نوشهر و انزلی از اهمیت آن کاسته شد.
محموآباد یکی از زیباترین سواحل دریای مازندران را دارد که از نظر توسعه توریسم ساحلی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. سواحل زیبای دریای مازندران مهمترین جاذبه شهرستان محمودآباد را تشکیل میدهد.
شهرستان نور ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
نور منطقهای زیبا و توسعه یافته در استان سرسبز مازندران است که از شمال به دریای مازندران، از شرق به آمل، از جنوب به رشتهکوههای البرز و لاریجان (شهرستان آمل) و از غرب به شهرستان نوشهر محدود می شود.
نور در گذشته به “سولده” معروف بوده و از قدیمی ترین مناطق مازندران به شمار میآید. وجه تسمیه نور منتسب به رود نور است که به دلیل زلالی آب و انعکاس نور در آن به این نام خوانده شده است. نور در زمان های گذشته به سبب موقعیت طبیعی و سوق الجیشی از اهمیت ویژهای برخوردار بوده است. وجود قلعه و استحکامات متعدد در این منطقه و منطقه کجور، تایید کننده این ادعا است.
کرانه های دریای مازندران، آبشار سوا سره در ناحیه ای از توابع بلده، پارک جنگلی نور در 2 کیلومتری شهر نور، غار پیرزن جانی در روستای اوکلاو نور، بقعه آقا شاه بالو زاهد در 21 کیلومتری جنوب شرقی سولده در روستای آهودشت نور، بقعه سلطان احمد، پل خشتی نور، خانه نیما در روستای یوش از توابع بلده، کاخ تمیشان در 5 کیلومتری شرق نور، قلعه پولاد بلده و آبشار آب پری، معروفترین مکانهای دیدنی و تاریخی این شهرستان را تشکیل میدهند.
شهرستان نوشهر ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان نوشهر یکی از شهرستانهای استان مازندارن است که از شمال به دریای مازندران، از جنوب به خط الرأس رشتهکوههای البرز، از شرق به شهرستان نور و از غرب به شهرستان چالوس محدود میشود.
نوشهر که در سابق دهکده ای به نام “خواجک” یا “خواچک” بود، به علت وضعیت خاص ساحلی و استعداد بندری، مورد توجه “حبیب الله خان سردار خلعتبری” پدر “محمد ولی خان تنکابنی” قرار گرفت و رو به آبادانی گذاشت و به “حبیب آباد” معروف شد. در سال 1305 به واسطه تغییرات زیادی که در سیمای حبیب آباد به وجود آمد، به “دوه نو” تغییر نام داد و از آن پس با احداث ساختمان ها و خیابانهای نوساز و توسعه شهر همراه با گسترش تاسیسات متعدد بندری و احداث اسکله، در سال 1318 “نوشهر” نامیده شد.
از مهمترین جاذبه های تاریخی، سیاحتی و فرهنگی نوشهر می توان به موارد زیر اشاره کرد: برج آرامگاهی امامزاده طاهر مطهر در روستای هزار خال کجور، برج آرامگاهی سید علی کیاسلطان، برج آرامگاهی امامزاده حمزه رضا، مجموعه فرهنگی کندلوس، جنگل سیسنگان، دریاچه خضر نبی در میان جنگل های شمال نوشهر، دریاچه یخ مراد در نزدیکی گچسر، مجتمع سیاحی کندلوس، دیوچشمه، منطقه ییلاقی کجور، غار چیلک چلندر و قلعه نمک.
شهرستان نکا ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان نکا در 33 کیلومتری جنوب غربی بهشهر، در مسیر راه اصلی ساری–گرگان قرار دارد و رود نکا از میان مرکز این شهرستان گذشته و سرانجام به دریای مازندران می ریزد.
منطقهای که امروزه نکا نامیده میشود طی 70 سال اخیر از توسعه روستای “تاریخ محله” به وجود آمده است. در متون تاریخی این منطقه را نیکا، نیکاح و نکا نامیده اند که به معنی سرزمین و آبادی و یا جایگاه ناهید است. نکا در منطقهای کاملا دشتی قرار دارد و آب و هوای آن معتدل و مرطوب است.
تالاب لپو–پلنگان در شرق نیروگاه نکا، جنگلهای نکا، دریاچه استخر پشت، سواحل زاغمرز در مسیر زاغمرز–نکا، امام زاده عبدالله، غار باستانی گمیشان (پیش از تاریخ) و چشمه آب معدنی قرمرض از معروفترین دیدنی های شهرستان نکا به شمار می آیند.
شهرستان چالوس ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان چالوس یکی از زیباترین، معروفترین و مهمترین مناطق شمالی کشور است که طبیعت زیبای آن، جادهی مشهور آن و جاذبههای متعدد تاریخی و طبیعی، سبب شده این منطقه مورد توجه هر گردشگر خارجی و داخلی باشد. این شهرستان از شمال به دریای مازندران، از جنوب به رشته کوه البرز، از شرق به نوشهر و از غرب به تنکابن محدود می شود.
با این که چالوس درمنطقه ای جلگه ای قرار دارد، در جنوب آن کوه های پوشیده از جنگل “فشکور” و “تجک” دیده می شوند.
چالوس از مناطق قدیمی استان مازندران می باشد که در جلگه میانی سواحل دریای مازندران واقع شده است. نام این منطقه در گذشته های دور “سالوس” یا “شالوس” و “چالس” ثبت شده که در پیرامون آن دو شهر کوچک دیگر به نام های “کبیره” و “کچه” نیز وجود داشته است. چالوس در زمان حمله امیر تیمور تخریب شد و سپس تا قرن های متمادی به صورت روستایی کوچک درآمد. در دهه اول قرن حاضر با پشتیبانی دولت وقت، رفته رفته به شهری زیبا با امکانات فراوان جهانگردی تبدیل شد.
مسیر چالوس-کرج؛ عکس از علی مجدفر
دیدنیهای متعددی در سرتاسر شهرستان چالوس پراکنده شده است. آبشار اکاپل در جنگلهای سردی چال کلاردشت، آبشار هریچان در روستای هریچان (نزدیک گردنه هزارچم)، پارک جنگلی چالوس در کیلومتر 7 جاده چالوس–تهران، پارک جنگلی نمک آبرود در چالوس (به همراه تله کابین نمک آبرود)، دریاچه ولشت در جنوب غربی چالوس و منطقه کلاردشت، پارک جنگلی فین، دریاچه سد دریوک در دره ولی آباد هزارچم، کلارتپه در چالوس، مرداب کندوچال در میان جنگل چالوس و دهها عارضه طبیعی دیگر تنها بخشی از چشم اندازهای زیبای این منطقه را تشکیل میدهد. پل چالوس بر روی رودخانه چالوس، پل سرخ رود بر روی رودخانه هراز، کاخ اجابت در روستای اجابت از بخش کلاردشت و کاخ چایخوران در چالوس نیز از جمله مکانهای تاریخی این منطقه هستند که نشان از اهمیت و قدمت تاریخی آن دارند.
کلاردشت در قلمرو استان مازندران بوده و از توابع مهم و خوش آب و هوای شهرستان چالوس به حساب می آید که از جنوب به قله تخت سلیمان تا حدود گردنه کندوانو از شمال به دریای خزر و شهر تنکابن، از شرق به چالوس، نوشهر و کجور و از غرب به قزوین و الموت محدود است. از آثاری که در ناحیه کلاردشت و تپه های اطراف آن کشف شده معلوم می شود که قسمتی از این منطقه در ادوار باستانی، آباد و دارای ساکنینی بوده است.
تصاویری از طبیعت زیبای کلاردشت
شهرستان آمل ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان آمل از جمله شهرهای مهم و زیبای استان مازندران است که از شمال به شهرستان محمود آباد، از شمال شرقی به شهرستان بابلسر، از شرق به شهرستان بابل، از جنوب به استان تهران و از مغرب به شهرستان نور محدود شده است.
واژه آمل که گونه پهلوی آن آموی (Amui) است، گفته می شود از قبیله باستانی آمردها یا آماردها گرفته شده است. مورخان باستانی غربی نام این قبیله را مردی (Mardio) یا آمردی (Amardio) آورده اند. آماردها قومی نیرومند و جنگجو بوده اند و ناحیه فعلی آمل را به عنوان مرکز خود انتخاب نموده و نام خود را بر نهادند و بعدها واژه “آماردها” به سبب کثرت تلفظ به آملد، آمرد و “آمل” بدل شد.
تاریخ آمل با افسانهها پیوند خورده؛ اما مدارک موجود درباره تاریخ آن، وجود شهر در دوره ساسانیان را مسجل میسازد. با توجه به اسناد تاریخی، این شهر حداقل از دوره ساسانی تا دوره مغول پایتخت مازندران بود و سکه هایی نیز با ضرب آمل در زمان ساسانی کشف شده است. ابن اسفندیار در تاریخ طبرستان آورده که شهر آمل در سال 137 ه. ق. به دست مسلمین افتاد. بعد از اسلام، آمل در دو سوی رودخانه هراز گسترش یافت و قصر حاکم در جزیرهای که وسط رودخانه قرار داشت، بنا گردید.
دخمه های سنگی (کافرکلی) رینه، راه باستانی تنگه بند بریده و تصویر حجاری شده شاه و یاران او برسنگ، کاروان سرای گمبوج، قلعه ملک بهمن، مسجد جامع، مسجد امام حسن عسگری، مسجد آقا عباس، بقعه متبرکه سه سید، امامزاده ابراهیم، بقعه متبرکه میر بزرگ، پل دوازده چشمه، امامزاده عبدالله و امامزاده قاسم، آبشار شاهاندشت، آبشار تیمره، آبشار پرومد، آب گرم رینه، آب معدنی استراباکو، آب معدنی آمولو، چشمه آبگرم آب آهن یا آب فرنگی، چشمه آبگرم آب اسک، دریاچه ساهون، دریاچه سدلار، غار سیاه پور، بازارقدیمی، بقعه میرحیدر، پل دوازده پله، حمام اشرف، قلعه شاهاندشت و مشهد میر بزرگ از جمله مکانهای دیدنی و تاریخی شهرستان آمل به شمار میآیند.
این مکان مدفن ابوالقاسم پسر ابوالحسن رویانی است که در سده ششم ه. ق. وفات یافته است. در طی قرون هشتم و نهم هجری قمری سه تن از سادات و عرفا در این محل مدفون گردیدند که یکی از آنها علامه میر حیدر آملی است که از متفکران و مشاهیر شیعه بوده است. بانی این مکان سید عزالدین بن سید بهاالدین آملی است.
این قلعه از قلعههای عظیم البرز است که در جاده هراز بخش لاریجان شهرستان آمل و مشرف به قریه شاهان دشت در ۷۵ کیلومتری جنوب آمل قرار دارد. این قلعه متعلق به حکام پادوسبان است که به رویان، نور، کجور و رستمدار حکومت داشتهاند. بنای قلعه بر روی صخرهای حدود ۲۲۰ متر بالاتر از سطح اراضی شاهان دشت از لاشه سنگهای بزرگ و کوچک و ملات گچ ساخته شده که به صورت طبقه طبقه و شامل اتاق ها و قسمتهای مختلف ساختمانی است.
شهرستان بهشهر ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان زیبای بهشهر یکی از شهرستان های استان مازندران است که از شمال به خلیج میان کاله، از شرق به شهرستان کردکوی، از جنوب به دامنه های البرز و شهرستان دامغان و از غرب به شهرستان ساری و نکا محدود میشود. بهشهر به سبب آب و هوای بسیار مطلوب خود همواره مورد نظر شاهان و خوانین محلی بوده و وجود کاخهای متعدد در این منطقهی دیدنی از استان مازندران؛ گواهی برای این ادعاست.
بهشهر در طول تاریخ به نامهای مختلف از جمله “کبود جامه”، “پنجه هزار”، “کلباد” و “خرگوران” خوانده شده است. این ناحیه توسط شاه عباس اول خریداری شد و در سال 1021 هجری قمری به دستور وی شهری در آن جا احداث گردید. این شهر جدید، “اشرف البلاد” نام گرفت که اقامتگاه شاه عباس اول در مازندران بود. “اسکندر بیک منشی” مورخ صفوی؛ درباره بنای این شهر می نویسد: “باغ ها و عمارت عالی از قبیل کاخ، حمام، تالارها و بیوتات توسط استادان چیره دست ساخته شد و بر این شهر همان نام اشرف گذارده شد”.
از جمله دیدنی های این شهرستان می توان به موارد زیر اشاره نمود:
مجموعه تاریخی سد عباس آباد، مجموعه باغ صفوی (باغ شاه) و عمارت چهلستون، بنای تاریخی چشمه عمارت، امامزاده عبدالله سفید چاه، شبه جزیره میانکاله، خانه قدیمی احمد علی خان هزار جریبی، حسینیه شیخ علی زاده، مجموعه عمارت افغان نژاد قره تپه، غارهای علی تپه، هوتو و کمربند (پیش از تاریخ، دوره میان سنگی)، روستای التپه و تروجن (شهید آباد)، برج آرامگاهی امیرکمال الدین در روستای کوهستان، پناهگاه حیات وحش میانکاله و سنگ چشمه گلوگاه، آبشار زنگت در روستای زنگت بهشهر و تپه کش.
این بنای آرامگاهی در روستای هزار خال بخش کجور در شهرستان نوشهر قرار دارد. بنایی است چهار ضلعی با کتیبههای آجری و تزئینات که در سال ۸۲۹ ه. ق. به دست ملک کیومرث بن بیستون استندار ساخته شده است..
این بنا متعلق به دوره صفویه است که در دو طبقه احداث گردیده و در حال حاضر طبقه همکف و جزری از طبقه دوم باقی مانده است. در وسط عمارتِ همکف مظهر چشمه قرار دارد که آب آن از چهار سمت، توسط جوی هایی از داخل بنا به خارج آن سرازیر و وارد حوضها و جوی های اطراف آن گردیده و به وسیله نهرهای اصلی به خارج از باغ هدایت میشده است.
شهرستان بابل ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان بابل از شمال به شهرستان بابلسر، از مشرق به شهرستان قائم شهر و سواد کوه، از جنوب به کوهپایه ها و دامنه های شمالی رشته کوه های البرز و از مغرب به شهرستان آمل محدود است. این شهرستان هم اکنون بابل به لحاظ گسترش آموزش عالی، ارائه خدمات تخصصی پزشکی، برخورداری از زیر ساخت های مخابراتی و ارتباطی، وسعت اراضی حاصلخیز کشاورزی، در سطح استان دارای موقعیت ممتازی می باشد.
بنا به روایات و نوشته های مورخان، شهر بابل امروزی شهری بود نزدیک دریا، پاک و مقدس و با توجه به نفوذ دین زردشت در دوران باستان؛ بومیان آن را “مه میترا” یا جایگاه میترای بزرگ، معبد یا آتشکده بزرگ میترا می نامیدند. البته این نکته لازم به ذکر است که بر این موضوع اتفاق نظر کلی وجود ندارد و برخی معتقدند “مه میترا” با بابل کنونی حدود 20 کیلومتر فاصله دارد. در اواخر قرن سوم هجری مورخان اسلامی از “مامطیر” به عنوان یکی از نواحی طبرستان نام برده اند. در مورد شکیل گیری شهر بابل برای اولین بار در سال 881 هجری قمری “ظهیر الدین مرعشی” در “تاریخ رویان”، از دهی به نام بارفروش نام برده است. این ده در همین مکانی واقع بوده که امروزه شهر بابل است لذا می توان آنرا هسته اولیه بابل کنونی به حساب آورد. در زمان صفویه عمارت های زیبایی در این شهر ساخته شد. در سال 1311 به مناسبت مجاورت “بابل رود” که در غرب این شهر جریان دارد، “بابل” نامیده شد.
گنجینه بابل، بقعه امامزاده قاسم، مسجد جامع، مسجد محدثین (مقبره شیخ کبیر)، تکیه سرحمام، تکیه حصیر فروشان، تکیه مرادبیک، خانه اوصیا، خانه نجفی، حمام میرزا یوسف، بقعه متبرکه سلطان محمد طاهر، بقعه متبرکه درویش فخرالدین، امامزاده محمد مشهد سرا، برج سرست، تکیه مقری کلا، شیخ موسی، آبگرم معدنی و روستای آرزو، پل محمدحسن خان و پیر علم از جمله دیدنی های این شهرستان می باشند.
شهرستان بابلسر ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان بابلسر یکی از شهرستان های زیبا و سبز مازندران است که از شمال به دریای مازندران، از شمال شرق به جویبار از جنوب به بابل از جنوب غربی به آمل و از شمال غربی به محمود آباد محدود میشود.
بابلسر در گذشته “مشهد سر” خوانده می شد و برخی معتقدند این مکان را از آن جهت مشهد سر می نامند که راس امامزاده ابراهیم بن موسی الکاظم (ع) ملقب به ابو جواد در این مکان مدفون است. این شهر در سال 1311 هجری شمسی به بابلسر تغییر نام داد.
بابلسر اکنون یکی از بهترین و زیباترین گردشگاه ها و استراحتگاههای شمال ایران به شمار می رود که نقش توریستی و تفریحی آن، این شهر را به یکی از جاذبه های گردشگری جدید تبدیل کرده است. از مراکز دیدنی آن می توان برج آرامگاهی امامزاده ابراهیم (ع)، دانشکده ادبیات (هتل قدیم بابلسر)، پل فلزی، بنای شهربانی، بنای بهداری و میدان اصلی شهر را نام برد.
شهرستان تنکابن ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان باصفا و زیبای تنکابن با جنگلهای معروف و دیدنی های متعدد طبیعی چون رودخانهها، آبشارها، چشمهها، دهکده های زیبای توریستی، منطقه شناخته شدهای در استان مازندران است. این شهرستان از شمال به دریای مازندران، از مشرق به شهرستان چالوس از جنوب به استان قزوین و از غرب به شهرستان رامسر محدود است.
با توجه به متون تاریخی، تنکابن یکی از بخش های مهم طبرستان در آغاز اسلام بود. تنکابن نیمی از دوران تاریخی خود را با گیلان همگام بوده و از همین رو لهجه مردم این شهر به گیلکی نزدیک است. تنکابن، کلارستاق و کجور را “محال ثلاثه” نیز گفته اند که مرکز آن خرم آباد بوده است. شهر فعلی تنکابن در دوره رضا شاه احداث شد. در جنوب خرم آباد آثاری از قلاگردن یا قلعه گردن باقی است. این قلعه ظاهرا همان قلعه “تنکا” است که نام تنکابن برگرفته از آن است. “مولانا اولیاء الله” در وقایع سال 506 ه. ق. از قلعه تنکا و “سید ظهیر الدین” در وقایع سال 789 ه. ق. از دژ تنکا نام برده اند. مناطق خرم آباد، دو هزار و سه هزار و لنگای تنکابن از دیدگاه پژوهش های باستان شناسی حایز اهمیت است.
سواحل زیبای دریای مازندران، جنگل های بی شمار و سبز، دریاچه ها، رودخانه ها و چشمه های پرشماری که در مناطق دور و نزدیک این ناحیه پراکنده شده اند، پارک های طبیعی متعدد چون پارک محلی خشکه داران و غارهایی چون غار خرم آباد تنها بخشی از دیدنی های این شهرستان زیبا را تشکیل میدهند. قلعه گردن در جنوب خرم آباد، گورستان های قدیمی معروف به گبری، راه شاه عباسی، بقعه متبرکه “سید ابوالحسین الموید بالله” از بزرگان زیدیه در دهکده “لنگا” و مزار فرزندش معروف به امامزاده قاسم در دهکده “جزما”ی دو هزار، ساختمان شهربانی قدیم، ساختمان شهرداری، پل چشمه کیله، قله سیالان، دشت دریاسر، آب گرم فلک ده و غار دانیال نیز از دیگر دیدنی های مهم این شهرستان به شمار می آیند.
شهرستان جویبار ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان جویبار یکی از شهرستانهای کوچک استان مازندران است که از شمال به ساحل دریای مازندران، از شرق به ساری، از جنوب به قائم شهر و از غرب به بابل محدود میشود.
این شهرستان در گذشته “باغلو” نام داشت و مرکز دهستان گیلخوران در بخش مرکزی شهرستان قائم شهر بوده است. با وجود استعدادهای فراوان و رشد سریع، این منطقه هم اکنون به صورت یکی از شهرستان های مهم استان مازندران در آمده است.
جویبار منطقهای بسیار زیبا و دیدنی در کرانه دریای مازندران برای بازدید توریست های خارجی و ایرانی است که از میان دیدنی های آن می توان به موارد زیر اشاره نمود: دو زیارتگاه به نام های امامزاده مهدی میر هادی و امامزاده صادق رضا (که گفته میشود از نوادگان امام صادق (ع) هستند)، سواحل چیکرود، پل تاریخی آزان، خشت پل و تکیه کردکلا.
شهرستان رامسر ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان رامسر یکی از شهرستان های مهم استان مازندارن است که از شمال به دریای مازندران، از جنوب به بلندیهای البرز میانی، از غرب به شهرستان رودسر (از استان گیلان) و از شرق به شهرستان تنکابن محدود میشود. ارتفاع تقریبی آن 20 متر از سطح دریای آزاد پایینتر و آب و هوای آن نسبتا معتدل و مرطوب است.
سابقه و پیشینه تاریخی رامسر در برخی منابع و متون، حدود ده قرن آورده شده است. رامسر پیش از سال 1310 ه. ش. دهی آباد به نام “سخت سر” بود. تغییرات ایجاد شده در سال های اخیر باعث گردیده هم اکنون این شهرستان به یکی از بهترین و معروفترین گردشگاه های شمالی ایران بدل گردد.
شهرستان توریستی رامسر در دامنههای جنگل و کرانههای دریای مازندران در فضایی رویایی و سرسبز واقع شده و از زیباترین نواحی شمال کشور و استان مازندران به شمار میرود. رامسر تلاقی زیبایی هاست و در مرکز ثقل زیباییهای شگفت انگیز طبیعی واقع شده و عظمت الهی را به رخ بندگان خدا می کشد. با این اوصاف دیدنی های فراوانی برای این شهرستان می توان برشمرد که از آن میان می توان به موارد زیر اشاره نمود:
جواهرده، جنگل دال خانی، قله مارکو، چارک جنگلی صفارود، آبشار ایج یا دهقلو در روستای ایج اشکور، آبشار ازارک در سنگ پشته رامسر، آبشار ریش براز و چشمه های جواهرده، کتالم و سادات محله.
شهرستان رامسر ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
شهرستان سواد کوه در 75 کیلومتری جنوب غربی ساری و در مسیر راه اصلی تهران–قائم شهر (جاده فیروزکوه) واقع شده است. شهر پلسفید مرکز این شهرستان است که از شمال به قائمشهر، از شرق به ساری، از جنوب به رشتهکوه البرز و از غرب به شهرستان بابل محدود میشود. پل سفید در منطقه کوهستانی واقع شده که از کوه های آن می توان “سامان سی”، “ستیک”، “والوات”، “غل غلوک”، “گتو” و “لاکتا” را نام برد.
شهرستان سوادکوه از ترکیب و توسعه فضاهای روستایی، مناطق درهای و کوهستانی شکل گرفته و از مناظر زیبای طبیعی، اعتدال آب و هوا و پوشش گیاهی انبوه برخوردار است. گفته میشود زیباترین چشم اندازهای پاییزی را در این نقطه از استان مازندران می توان دید.
گیاهان گزنه مناطق جنگلی سوادکوه
سوادکوه تنها شهرستان فاقد اراضی جلگه ای و کم جمعیت مازندران است. اما با وجود گسترش خدمات شهری در شیرگاه، زیرآب و پل سفید و برخورداری از معادن غنی ذغال سنگ و تاسیس دانشگاه، روند توسعه صنعتی و گردشگری آن در سالهای اخیر رشد فزاینده پیدا کرده است.
دریاچه شورمست در جنوب غربی پل سفید، قلعه کنگو در 20 کیلومتری جنوب شرقی سوادکوه، امام زاده عبدالحق در بخش زیرآب، برج لاجیم در روستای لاجیم سوادکوه، پل ورسک بر روی دره ورسک، پل شیرگاه، قلعه کنگلو، غار اسپهبد خورشید، برج آرامگاهی آقا شاه بالو زاهد و کاروانسرای گدوک و محله قدیمی آلاشت در روستای آلاشت در سوادکوه از جمله معروفترین دیدنیهای شهرستان سوادکوه به شمار میآیند.
یکی از نقاط بسیار زیبا و دیدنی سوادکوه، دهستانی به نام آلاشت است که با وجود جنگل های بکر و دیدنی به صورت یکی از پرجاذبه ترین نقاط استان مازندران در آمده است. علاوه بر طبیعیت حیرت انگیز این منطقه، مردمان مهمان نواز و دوست داشتنی آن نیز باعث افزایش جذابیت گردشگری آن شده است.
شهرستان ساری ; مراکز تفریحی و اماکن تاریخی
ساری، مرکز استان مازندران است که مهم ترین منطقه استان به شمار آمده و یکی از جذابترین و زیباترین مناطق شمالی کشور ایران محسوب میشود.
این شهر دارای قدمت تاریخی کهن است و در زمان سلوکیه به نام سیرنیکس شناخته می شده است. بعدها در دوره ساسانی به سارویه و در ادوار اسلامی به ساریه و ساری تغییر نام داد. شهرستان ساری از طبیعتی گیرا، جذاب و بسیار ارزشمند برخوردار بوده و همواره مورد نظر حکام محلی قرار داشته است. به همین لحاظ عمارتها و کاخهای قدیمی در کنار طبیعت جذاب، مهم ترین دیدنی های این منطقه را تشکیل میدهند.
خزرآباد، سواحل زیبای دریای مازندران، آبشار داراب کلا، پارک جنگلی میرزا کوچک خان، پارک جنگلی شهید زارع، پناهگاه حیات وحش دست تاز، رودخانههای متعدد، غار هیلدو و مجموعه تالابی سراندون و بالندون مهم ترین مناطق طبیعی و دیدنی این منطقه را تشکیل میدهند. آب انبار میرزا مهدی، آب انبار نو، امام زاده عباس، امام زاده یحیی، امام زاده عیسی بن کاظم و بقعه شاطر گنبد، برج رسکت، برج سلطان زین العابدین و مجموعه کاخ های فرح آباد نیز از جمله مهمترین مکانهای تاریخی و دیدنی این منطقه به شمار میآیند.
مجموعه تالابی سراندون و بالندون - ساری